❤مردهاي کوچک من ❤

یه پسر کوچولو دارم که شاه نداره یا حداقل شبیهش رو نداره این روزا هر وقت من و بابا ناراحت باشیم میاد میشینه میگه بگو مامان!تعریف کن ببینم کی اذیتت کرده! و همین جمله و قیافه ی مثلا غمگینی که به خودش میگیره کافیه واسه فراموش کردن همه ی آدمهای این دنیا و اذیت و آزارهاشون بعدش با تکیه روی حرف ش میگه اشکالی نداره.گاهی فکر میکنم آره انگار اشکالی هم نداره. چیزهای کوچیک فکری توی زندگی(چیزها ونه مشکلات) که نمیتونن خوشبختیه آدم رو ازش بگیرن .اونم با وجود این پسر کوچولو و بابای مهربونتر از هرکس که که میشناسم شبها موقع خواب یه جورایی عادتمون شده که اول یه کتاب باید واسش بخونم و بعد به قول خودش نظرخواه...

امسال هم جشن تولدت با کلی شادی و خوشی و آرزوها و خاطرات خوب توی ذهنمون ثبت شد.سومین جشن تولدت همراه بود با کلی شیرین زبونی و شیرین کاری و نانای و خوردنیهای خوب و خوشمزه امسال جشن تولدت روز جمعه نهم خرداد و کاملا خانومانه برگزار شد.گذشت. به همه خیلی خوش گذشت.البته به خودت بیشتر از همه بخصوص با اونهمه کادوهای رنگارنگی که گرفتی دست همشون درد نکنه ازصبح که مامانی اومد خونمون شروع کردی به نانای و ذوق کردن تا وقتی که بعداز ظهر شد و مهمونامون اومدن و شب که رفتن و با کمک بابا بادکنکها رو از دیوارها جدا کردیم و شدی صاحب کلی بادکنک و آخر شب که دل نمیکندی از اونهمه کادو و اسباب بازی و در نتیجه...

                   گاهی اوقات نمیشه احساس رو نوشت.یه جوری حس میکنی هر طور هم که بنویسی باز هم کم گفتی.از میزان عشقت.از اندازه ی محبتت... نمیتونی بنویسی.هر چقدر هم که سعی کنی انگار باز هم به اون اندازه ها نمیرسه... نمیدونم اگر نبودی الان چه حالی داشتیم...دوست هم ندارم بهش حتی فکر کنم.فقط دوست دارم کیف کنم از بودنت.از داشتنت. از عشق بی اندازت.نمیدونی وقتی برامون شیرین زبونی میکنی گاهی از ذوق بغض میکنیم.از شعور زیادت که گاهی اصلا اندازه ی سنت نیست.همه چیزت خوبه مامانی.اونقدر خوب که من و بابا ...

یه روزی که از خونه دور بودم یادم اومد که آدم میتونه برای شلوغی های خونه اش هم دلتنگ بشه!برای مدادهای گم شده ی کز کرده زیر مبل و یخچال. برای تکه اسباب بازیهای شکسته ی روی زمین.برای دیوارهای خط خطی و پر از جای دستهای چرب کوچولو.برای فرش پر از لک.برای مبل گود رفته از پرشهای پی در پی.برای خرت و پرت های پشت مبل.برای تکه های پازل توی کابینت.برای کشوهایی که هر روز چند بار زیر و رو میشوند.برای شلوغیهایی که بوی بچه میدهند.شلوغیهایی که گاهی روانیم میکنند. چقدر عجیب است این دنیا. دلتنگ شدم برای شلوغیهای خونه ای که همیشه هراس از آمدن مهمان سرزده دارد.شلوغیهایی که همیشه طعم گس بودن امیرحسین دارد. خدایا....